Zespół cieśni nadgarstka u kolarzy – przyczyny, objawy i leczenie

Przeciążenia nadgarstków u kolarzy to jedna z najbardziej dokuczliwych kontuzji, z jaką przychodzi im się zmagać. Najczęstszą ich przyczyną jest zespół cieśni nadgarstka, który skutecznie potrafi uprzykrzyć życie i wyeliminować z jakiejkolwiek aktywności fizycznej na rowerze. Jakie są główne objawy cieśni nadgarstka i co zrobić, aby powrócić do pełnej sprawności? Odpowiedzi znajdziesz w naszym tekście! 

Spis treści:

1. Zespół cieśni nadgarstka – objawy
2. Przeciążenia nadgarstków u kolarzy – przyczyny
3. Zespół cieśni nadgarstka – co pomaga?
4. Jakie ćwiczenia pomogą Ci przy zespole cieśni nadgarstka?
5. Już wiesz, jakie są objawy cieśni nadgarstka i jak poradzić sobie z tym problemem

Zespół cieśni nadgarstka – objawy

Cieśń nadgarstka to nie tyle choroba czy kontuzja, a schorzenie z pogranicza zainteresowania ortopedów, neurologów i neurooropedów. Zespół należy bowiem do grupy schorzeń neuropatii uciskowej. Co to oznacza? Wiąże się ono z szeregiem objawów związanych z długotrwale powtarzającym się uciskiem, na znajdujący się w kanale nadgarstka nerw pośrodkowy.

Czym są wspomniane części kończyny górnej? Kanał nadgarstka to tunel w wewnętrznej części dłoni. Składają się na niego ścięgna mięśni zginaczy nadgarstka, dzięki którym, jak sama nazwa wskazuje, możesz zginać palce oraz więzadło poprzeczne. W dolnej jego części znajdują się natomiast kości nadgarstka.

Nerw pośrodkowy to jest odpowiedzialny za unerwienie przytoczonych wcześniej zginaczy mięśni dłoni. Pośrednio ma początek w rdzeniu kręgowym, jednak faktycznie biegnie on od jamy pachowej, przez przedramię, do palców. Tam rozdziela się na trzy gałęzie i zapewnia unerwienie dłoni, kciuka, jego kłębu, połowy palca serdecznego oraz całego środkowego i wskazującego. Częściowo znajduje się właśnie w kanale nadgarstka.

Nerw pośrodkowy w naturalnych warunkach ma sporo przestrzeni, jednak im okoliczne tkanki i mięśnie mocniej się napinają, tym tego miejsca robi się mniej. W pewnym momencie zaczynają one naciskać na włókna nerwowe, doprowadzając tym samym do bólu okolicy nadgarstka czy mrowienia palców.

Jaka jest patogeneza tej przypadłości? Ucisk nerwu pośrodkowego sprawia, że naczynia krwionośne nie są w stanie zaopatrzyć poszczególnych tkanek w tlen, tak bardzo potrzebny do prawidłowego funkcjonowania. 

Niewystarczające ukrwienie w miejscu przebiegu nerwu pośrodkowego powoduje, że impulsy nie przepływają swobodnie. Efekty są bardzo dobrze widoczne: dolegliwości bólowe o różnym natężeniu, uczucie sztywności palców, zaburzenia czucia czy problem ze sprawnością dłoni i kłopoty z chwytem różnego rodzaju przedmiotów. 

Co jeszcze może świadczyć o problemach z cieśnią nadgarstka? W nocy obudzą Cię bóle dłoni, promieniujące aż do łokcia czy nawet barków. Przez kończynę górną „przejdzie prąd”, a najzwyklejsze zaciśnięcie pięści będzie problematyczne. W dalszym stadium rozwoju schorzenia przytrafić się może zanik mięśni kłębu kciuka, a ten przeciwstawny dotychczas palec ustawi się na jednej płaszczyźnie z pozostałymi czterema, tworząc efekt „małpiej ręki”.

Specjaliści wyróżniają dwa rodzaje zespołów cieśni nadgarstka – przewlekły oraz ostry. Dzielą je ze względu na przyczyny wystąpienia schorzenia. 

Pierwszy z nich, przewlekły zespół cieśni nadgarstka, najczęściej jest spowodowany stanem zapalnym ścięgna, nieleczonym złamaniem czy zwichnięciem kości łódkowatej, hemofilią, tłuszczakiem albo bliznami pourazowymi. 

Drugi, ostry zespół cieśni nadgarstka, to z reguły efekt zwichnięć, stłuczeń, krwotoków, zakrzepów, ropnego zapalenia lub obrzęku.

Objawy dotyczące schorzenia mogą jednak świadczyć też o innych jednostkach chorobowych, z którymi już się zmagasz albo dopiero wraz z Twoim lekarzem je odkryjecie. 

Pierwsza grupa to choroby reumatyczne, a w szczególności reumatoidalne zapalenie stawów, dna moczanowa czy zwyrodnieniowa choroba stawów. Druga – endokrynologiczne i metaboliczne, zwłaszcza niedoczynność tarczycy, cukrzyca lub akromegalia. Trzecią kategorią są choroby zakaźne, z naciskiem na gruźlicę). 

Cieśń nadgarstka uznawana jest również za schorzenie zawodowe. Dotyczy zwłaszcza osób, które w swojej pracy znacznie przeciążają kończynę górną. Należą do nich osoby pracujące przy komputerze lub wykonujące zadania fizyczne, które wymagają powtarzalnych ruchów nadgarstka. 

Na kłopoty z cieśnią narażeni są głównie pracownicy biurowi, a dotykają one najczęściej kobiety po 55. roku życia. Ta granica jest jednak płynna, gdyż skarżą się na nie również młodsze osoby. 

W przypadku kobiet dolegliwości mogą nasilać się także w trakcie ciąży lub przez jakiś czas po rozwiązaniu. To efekt nagromadzenia wody w organizmie przed porodem, jak również ciągłego i długotrwałego noszenia pociechy.

Jeśli większość czasu spędzasz, pracując przy komputerze, zwróć uwagę na to, jak układają się Twoje dłonie na myszce oraz klawiaturze. Nadgarstek każdorazowo powinien być wyprostowany, unikaj zgięcia grzbietowego zarówno ku górze, jak i ku dołowi. 

Kontroluj ponadto pozycję łokci, które wpływają na wyginanie się ręki podczas wykonywania obowiązków. Powikłania zespołu cieśni nadgarstka mogą mieć wpływ na komfort Twojej pracy, jej tempo i efektywność, dlatego tak ważne jest zadbanie o prawidłową postawę kończyn górnych na co dzień.

Przeczytaj także: Konflikt rzepkowo-udowy u rowerzysty – objawy i zapobieganie

Przeciążenia nadgarstków u kolarzy – przyczyny 

Regularnie jeżdżąc na rowerze, też jesteś w grupie ryzyka. Jakie są najczęstsze przyczyny zespołu cieśni nadgarstka u kolarzy? Choć podczas pokonywania kolejnych kilometrów za utrzymanie prędkości odpowiadają mięśnie nóg, to również kończyny górne są narażone na różnego rodzaju przeciążenia. 

Te są zdecydowanie mniejsze, gdy poruszasz się na jednośladzie miejskim bądź trekkingowym, po płaskiej i gładkiej nawierzchni miejskich ścieżek rowerowych. Gorzej, jeśli regularnie jeździsz po nierównym i wyboistym terenie. W takim przypadku nadgarstki będą narażone na ciągłe wibracje i uderzenia. 

Kiedy trafisz na górski szlak, zmagać będziesz się także z ciągłą zmianą przerzutek, wciskaniem hamulców czy przenoszeniem ciężaru ciała na przednią część roweru, a tym samym opieranie się na zgiętych nadgarstkach. To w podobny sposób odciśnie piętno na kondycji tej części ciała.

Rowerzyści są również narażeni na częste upadki, podczas których instynktownie jako podpórkę i amortyzator stosują ręce. Nawet gdyby udało się uniknąć poważnych złamań, pęknięć czy zerwań więzadeł, to każde kolejne bolesne spotkanie z ziemią zwiększa prawdopodobieństwo schorzeń cieśni nadgarstka. 

Początkujący amatorzy kolarstwa mają też tendencję do ignorowania rozgrzewki przed aktywnością fizyczną. Ma ona o tyle istotne znaczenie, że przygotowuje konkretne partie mięśniowe do pracy, uelastycznia narządy ruchu i pozwala na kompensację części obciążeń.

Problem z nadgarstkiem to jednak nie tylko cieśń. Wielu kolarzy zmaga się z bólami reumatycznymi, których prawdopodobieństwo wystąpienia można zmniejszyć, unikając wilgoci. Pomogą Ci w tym wodoodporne rękawiczki zimowe Bontrager Velocis, które zapewnią Ci suchość dłoni przez cały czas trwania treningu. Chcąc jeździć zimą, postaw na rękawiczki zimowe Assos EVO. Doskonale dopasują się do Twojego nadgarstka i zagwarantują przyjemne ciepło nawet w najbardziej mroźne dni.

Zespół cieśni nadgarstka – co pomaga?

Nieleczony zespół cieśni nadgarstka prowadzić może do bólu, z którym trudno poradzić sobie nawet przy pomocy najsilniejszych leków. Czasami konieczna jest operacja dłoni. 

Jak wygląda cała procedura? Najpierw lekarz przeprowadza palpacyjne badanie cieśni nadgarstka oraz korzysta z badań diagnostycznych, wśród których najpopularniejsze to zdjęcie rentgenowskie, obrazowe USG, rezonans magnetyczny czy elektromiogram (EMG). Pozwalają one ocenić ewentualną utratę przewodnictwa w nerwie pośrodkowym. 

Jeśli medyk uzna, że konieczna będzie operacja, to czy należy jej się bać? Szczęście w nieszczęściu, że cieśń to coraz popularniejsze schorzenie, dzięki czemu lekarze nabierają coraz więcej praktyki. Sam zabieg polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia w okolicy nadgarstka, następnie przecięciu pasma włóknistej tkanki, która uciska nerw. Później rana jest zszywana, a dłoń unieruchomiona na około dwa tygodnie. 

Istnieje jednak możliwość uniknięcia stołu operacyjnego i wybór leczenia zachowawczego. W jego trakcie będziesz nosić opaskę elastyczną i zażywać sporo witaminy B6. 

Poza tym czeka Cię solidna dawka pracy z fizjoterapeutą oraz zabiegów leczniczych. Wśród nich wskazać należy laseroterapię, ciepłolecznictwo, ultradźwięki czy kąpiele wirowe. Mają one za zadanie zmniejszyć ból, rozluźnić okoliczne tkanki, ograniczyć stan zapalny i poprawić ukrwienie kończyny. 

Fizjoterapeuta zadba z kolei o profesjonalne rozmasowanie, mające wpływ na poprawę kondycji Twojego nadgarstka. Może to zrobić poprzez masaż klasyczny, funkcyjny mięśni przedramienia (pozwalający na zwiększenie przestrzeni w kanale nadgarstka, dzięki rozluźnieniu przyczepów mięśniowych) oraz tkanek głębokich (usuwający stan zapalny i zwapnienia).

Zobacz także: Czym się objawia zapalenie ścięgna Achillesa i jak je leczyć?

Jakie ćwiczenia pomogą Ci przy zespole cieśni nadgarstka?

Fizjoterapeuta zaproponuje Ci również pakiet ćwiczeń, których wykonywanie ma szansę przyspieszyć powrót do pełnej sprawności dłoni. Wśród nich wymienić należy trzy główne rodzaje. 

Pierwszy to aktywności rozciągające. Wyprostuj rękę w łokciu, stronę grzbietową dłoni skieruj ku górze, a drugą chwyć za palce, odginając je. Dojdź do momentu, w którym poczujesz rozciąganie i wytrzymaj w tej pozycji kilkanaście sekund. 

Drugi typ ćwiczeń ma na celu wzmocnienie mięśni dłoni i kciuka. Podnieś rękę do góry, zaciśnij pięść, a następnie rozsuwaj palce. Po kilkukrotnym wykonaniu tego ćwiczenia połącz otwarte dłonie i odsuwaj kolejne, począwszy od małego. Na koniec przeznacz kilka chwil na funkcjonalne ćwiczenia manualne. Należy do nich chwytanie butelki, długopisu, dotykanie kciukiem innych palców.

Już wiesz, jakie są objawy cieśni nadgarstka i jak poradzić sobie z tym problemem

Zespół cieśni nadgarstka to schorzenie, które dopada coraz większą część światowej populacji. Mierzą się z nim w szczególności pracownicy biurowi i fizyczni, ale z podobnym problemem przychodzi się zmagać także osobom uprawiającym sport, w tym kolarzom. 

Na szczęście medycyna pozwala leczyć cieśń nadgarstka w sposób zachowawczy, stawiając na różnego rodzaju zabiegi i ćwiczenia. W ostateczności cierpiący na ten zespół, mogą poddać się operacji, która powinna umożliwić powrót do normalnego funkcjonowania. 

Chcesz wrócić do kolarstwa po problemach z cieśnią nadgarstka? Zaopatrz się w stosowny sprzęt do jazdy, który znajdziesz w naszym sklepie internetowym Sprint-Rowery.