Kolarstwo torowe

Kolarstwo torowe jest jedną z oficjalnych dyscyplin kolarstwa klasycznego. Polega na pokonywaniu kolejnych okrążeń po torze w kształcie elipsy. Rowerzyści rywalizują ze sobą na rowerach o lekkiej konstrukcji pozbawionej hamulców.

Na czym polega kolarstwo torowe

Podczas Igrzysk Olimpijskich rozgrywane są konkurencje reprezentujące kolarstwo torowe. Zasady każdej z dyscyplin zostały usystematyzowane przez Międzynarodową Unię Kolarską. Na Igrzyskach Olimpijskich rozgrywa się:

• sprint indywidualny – dystans to 2 lub 3 okrążenia, biorą w nim udział dwoje zawodników, którzy muszą rozpędzić się do jak największej prędkości,
• sprint drużynowy – w drużynie jest 3 zawodników, którzy pokonują 3 okrążenia – w każdym okrążeniu musi prowadzić jeden z członków drużyny,
• keirin – motocykl zwany derną rozpędza zawodników do prędkości 50 km/h i prowadzi ich przez kolejne okrążenia, a następnie zjeżdza na 3 okrążeniu przed metą, wygrywa osoba, która najszybciej przekroczy linię mety,
• omnium – rozgrywa się w 4 konkurencjach: wyścig australijski, scratch, wyścig na dochodzenie, wyścig punktowy – wygrywa zawodnik, który ma najmniej punktów,
• madison – wyścig w drużynach dwusosobowych, gdzie jeden zawodnik jedzie, a gdy skończy swoją część, wypycha współzawodnika w kolejne okrążenie.

Elementem wspólnym wszystkich rozgrywek jest tor, czyli welodrom. Ma kształt elipsy o długości 250 metrów z drewnianą nawierzchnią. Oznaczony jest czterema liniami o różnych kolorach. Linia czarna to granica toru, której nie wolno przekraczać. Obszar między linią czarną i czerwoną to korytarz sprinterski. Linia niebieska służy natomiast do konkurencji madison. Pas błękitny – trotuar przeznaczony jest do wjazdu lub zjazdu z toru.